Ya evde bir sandalye bulamazsam ?

Sen kendini bana katiyen ilikleyemezsin. Tutturamayız aynı nefeste aşkı. Bırak dedim , bırak ki dudaklarından benler okunsun. Bıraktı. Şimdi de gidiyor. 

Üstelik lik bana kendini yalnızca bir süreliğine ödünç bırakarak. Sensizlik bile emanet kaldı yani kalbimde. Bunun bile bir sonu var artık biliyorum. Ki bu ruhumu çırılçıplak bırakan , ki bu beni  ; yarım , talan , hüzünbaz. Bu aşkıda alıp  götürüyorum.

Uzanamayacağım yerlere kaldırabilir mi yüreğim seni. İstesem bile tutamazsam ya sonra. Ya evde bir sandalye bulamazsam. Üzerine çıkıp seni , seni..Aah ya kapıyı aniden açıp , merdiven boşluğuna koşar. Ya apar topar kendimi aşağıya bırakırsam. Ya bunu tam yaparken , sen yarımsan kalbimde. Ya bana söz ya bana bir gün yine geleceksen. Ve ben aceleyle ya çok erken davranmışsam ?


" Her gece üzerine parıltı örterek gündüzünü çevreliyorum. Kimi sevsem sen çıkacakmışsın yolun sonunda. Kime değsem yine aynı ten. Ne kadar tutsam elini o kadar bırakacak. Ne kadar  baksam gözüne o kadar kaçıracakmışsın gözlerini."


Bir kaç gündür elim ayağım tutmuyor.O kocaman evler birden daracık , o kocaman duvarlar sanki artık ufacıklar. Ve benim bir endişem var. "Özlemek" Özlemek her saniye bir kez daha can eksiltiyor ömrümden. Sense bunu bile bile bana sırt çeviriyorsun. Giderken bile güzel kalırsın içimde biliyorum. Giderken bile şık vedası ile gönlünün. Ağır bir sancıyı temenni ederek gönlüme.

Ne yapmalıyım ?

Ya boku çıkmışsa acının adına irdelemeler yapacak kadar.

Anladım bana artık yoksun. Bana artık olmayacaksın.
Olsun sen beni böyle besleme , sen beni gide gide besleme.İllaha ki  büyürüm ben. 

@Tarcan


Noktalar