Bir insanın ne zaman öleceğini bilmesi çok berbat bir duygu.İşte her gece böyle bir memnuniyetsizlik anlamlaştırıyor beynimi. Yaşayabilme gücümden çok rahat uzaklaşıyorum.Bir adım bir adım çalıyorlar ömrümden. Biliyor musun ? Ne halim varsa şimdiden görmek istiyorum. Parçaları birleştirsem de yeni bir ben yok sonunda.Sonunda noktaya basabilirim ? Parmak uçlarım. Parmak uçlarım bile yara alacak ah. Tek bir kelime basitleştirdi yediğimi , hazımsızlık , his ve düşünce kıtlığı yaşamaya başladım. "gidebilmek" . Bırakın gideyim .Suya mı düştü hayallerim,düşsün. Varsın adam gibi adam olamadım sonunda.
Bakın ben kimseden hak filan talep etmiyorum
@Tarcan
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder