Tükenmeye yer arayan bir sabırla uyanıyorum kaçgündür. Ve boğazımda düğümlenen hiçlik duygusu. Bilmem hiç benimki kadar tıkadılar mı yollarını ? Yerli yersiz engeller koydular mı önüne bilmem. Sus. Çünki bağışladım sessizliğini. Ben sesine hasret kalana kadar sus ! Çünki bağırtılar kötüdür. Çünki bir cam parçası sen her konuştuğunda deşer zihnini. Ve bilmem sen hiç kesilene kadar yüzdün mü ? Ben boğula boğula her battığımda , ben ölmeye yakın tenim su üstüne çıktığında. Sakın konuşma , çünki bağışladım sessizliğini.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder